Μάθε παιδί μου γράμματα...

Άλλη μια σχολική χρονιά σιγά σιγά φτάνει προς το τέλος της και η ανησυχία των παιδιών όσο περνάει ο καιρός κορυφώνεται όχι μόνο για το αν θα γράψουν καλά στις εξετάσεις αλλά κυρίως για το επαγγελματικό μέλλον τους. Κάθε χρόνο οι ίδιες σκέψεις από τους εκκολαπτόμενους φοιτητές που αναρωτιούνται αν πρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους με το φόβο να μη βρουν εύκολα δουλειά ή να επιλέξουν μια σχολή που δεν τους αρέσει ιδιαίτερα αλλά έχει πιο πολλές ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης…

Πρωταγωνιστικό ρόλο στις επιλογές τους παίζουν οι γονείς τους που θέλουν να δουν το παιδί τους επιστήμονα!

Έχω παρατηρήσει πως τα παιδιά εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους όταν οι γονείς τα κατευθύνουν προς μια συγκεκριμένη επιλογή. Δε δέχονται υποδείξεις εύκολα και κυρίως νιώθουν πως οι γονείς επεμβαίνουν καθοδηγώντας τα να επιλέξουν ένα επάγγελμα που, σύμφωνα με την κρίση των παιδιών, είναι αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν οι γονείς τους. Νιώθουν πως οι γονείς τους θέλουν να εκπληρώσουν τα ίδια τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους. Αισθάνονται πως οι γονείς τα στρέφουν στην κατεύθυνση που οι ίδιοι δεν πήραν.

Μικρέ μου μαχητή, ξανασκέψου το αυτό… Προσπάθησε να καταλάβεις το βαθύτερο λόγο που ο γονιός σου σε κατευθύνει σε μια επαγγελματική επιλογή. Δεν είναι επειδή ο ίδιος δεν εκπλήρωσε αυτή την επιθυμία. Θέλει απλά, ένα καλύτερο μέλλον για σένα απ’ ό,τι το δικό του! Θέλει να αποφύγεις τις δικές του επιλογές  που, κατά τη γνώμη του, τον οδήγησαν σε μια δουλεία λιγότερο προσοδοφόρα, λιγότερο ξεκούραστη, λιγότερο ευχάριστη από αυτή που σου προτείνει.

Δε θέλει να περάσεις σε μια ανώτερη σχολή για να κεράσει τη γειτονιά, ούτε για να περηφανεύεται στους συγγενείς. Θέλει να σε στρέψει σε μια κατεύθυνση που από μόνη της έχει δύναμη. Την κατεύθυνση της γνώσης. Γιατί η γνώση έχει δύναμη! Με την επιλογή σου νιώθει ότι και ο ίδιος επιτέλεσε σωστά το ρόλο του. Κατάφερε να σε οδηγήσει σε κάτι που δεν ξέρει ούτε ο ίδιος που θα σε βγάλει επαγγελματικά, αλλά ξέρει πως αποτελεί ένα όπλο, ένα εφόδιο για το μέλλον. Σε έστρεψε στη γνώση! Σου έδωσε την ευκαιρία να ανοίξεις τους ορίζοντές σου! Σου δίνει τη δυνατότητα να διεκδικήσεις κάτι καλύτερο από όσα κατέκτησε ο ίδιος στη ζωή του, γιατί θέλει να σε βλέπει να προοδεύεις. Να πηγαίνεις όλο και πιο ψηλά. Να τον ξεπερνάς!

Κι αν δεν τα καταφέρεις, να ξέρεις ότι θα είναι ο μόνος και πάλι που θα σε στηρίξει. Θα είναι εκεί να σου δώσει δύναμη και κουράγιο να πορευτείς διαφορετικά στη ζωή σου. Θα σταθεί πλάι σου για να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία της ζωής. Δυσκολίες που έρχονται είτε κρατάς ένα πτυχίο στα χέρια σου, είτε όχι.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο γονιός σου θα νιώσει περήφανος που προσπάθησες. Που έδωσες μια μάχη. Και θέλει να βγεις από τη μάχη αλώβητος, χωρίς πληγές, ψυχικές… Θα νιώσει γεμάτος που έδωσες αυτή τη μάχη και δε θα τον κατατρώνε οι τύψεις μελλοντικά. Τύψεις που γεννούν κουβέντες παιδιών που μεγαλώνουν και λένε εκ των υστέρων: «Καλά ρε μάνα, γιατί δε με έστρωνες στο διάβασμα τότε; Εγώ είχα το μυαλό πάνω από το κεφάλι, εσύ τι έκανες;». Αυτά τα λόγια πληγώνουν το γονιό. Αντίστοιχα, όμως, λόγια άλλων παιδιών, όπως: «Καλά μου τα ‘λεγες, εγώ δε σε άκουγα και να τα τώρα…» αφήνουν μια διαφορετική αίσθηση.

Τελικά, αυτό που πρέπει να κρατήσει κάθε παιδί είναι ότι επιτυχία δεν είναι να φτάσεις στο άριστο και στον τελειότερο στόχο. Επιτυχία είναι να προσπαθήσεις όσο μπορείς, να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και όπου σε οδηγήσει. Να πεις ότι έκανες ό,τι μπορούσες, όσο μπορούσες. Να νιώθεις ότι και να σου δοθεί ξανά η ευκαιρία να προσπαθήσεις εσύ πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα φέρεις. Γιατί τόσο μπορείς! Σημασία έχει να προσπαθείς. Για σένα! Για κανέναν άλλο!